“Wat gebeurt er eigenlijk op Snap?”

‍Stel open vragen, zonder meteen te oordelen of controleren. Kinderen vertellen sneller als ze voelen dat je écht benieuwd bent, niet bang bent of boos wordt.

“Ik krijg daar niks van mee, maar ik weet dat er veel gebeurt. Hoe is dat voor jou?”

‍Geef toe dat je niet alles kunt volgen. Dat is geen zwakte, maar een opening. Je laat merken dat je het belangrijk vindt om te begrijpen wat er speelt.

“Zou je dit ook zeggen als je naast iemand stond?”

‍Help je kind nadenken over wat ‘normaal’ is. Niet als lesje, maar als gesprek. Wat is grappig, wat is kwetsend? En wat doe je als je iets niet oké vindt?

“Ik las iets over een kind dat gepest werd via een groepsapp. Gebeurt dat bij jullie ook weleens?”

‍Je hoeft het niet direct over je eigen kind te hebben. Een verhaal uit het nieuws, een klasgenoot, of iets op tv kan een goede ingang zijn.

“Ik snap dat ik niet alles begrijp van jullie wereld, maar ik wil het wel snappen.”

‍Kinderen waarderen het als je niet doet alsof je alles weet. Door open te zijn over jouw onzekerheid, geef je ruimte aan hun verhaal. 

“Wat er ook gebeurt, je kunt het altijd met me delen. Echt.”

‍Online dingen kunnen ongemakkelijk of spannend zijn. Juist dan is het belangrijk dat kinderen weten: jij bent er, zonder oordeel. Altijd.